دانلود تحقیق با موضوع خواص دارويي و طبيعي گياه شاه تره،
در قالب word و در 6 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
شاه تره اكثراً در كنار جاده ها و يا به عنوان علف هرز مزارع مي رويد و بيشتر توسط كشورهاي شرقي اروپا صادر مي شود. قسمت مورد استفاده آن شامل برگ، ساقه و گل هاست كه به طور مخلوط با هم استفاده مي شوند.
شاه تره اي كه در بازار ايران است مربوط به دو گونه آخري بوده كه با گونه اصلي داراي خواص مشابهي است. شاه تره حاوي حدود يك درصد آلكالوئيد است كه بيش از ۳ مورد آنها تعيين فرمول شده اند و در نتيجه مشخص شده است كه اكثراً از مشتقات بنزيل اينتروكينولين هستند. مهم ترين اين آلكالوئيدها شامل فومارين (پروتويين) فوماري لين وسيناكسين هستند. از ديگر تركيبات مهم آن مي توان فلاونوئيدها و اسيدهاي گياهي به ويژه اسيد فوماريك و مويسلاژ را نام برد.
خواص دارويي: در طب عوام به عنوان ادرارآور و مسهل مصرف مي شود. هم چنين يكي از كاربردهاي وسيع آن جهت رفع مشكلات پوستي از جمله اگزما است. كه اثر اخير را مربوط به وجود اسيد فوماريك موجود در آن مي دانند.
اسيد فوماريك ماده اي است كه به ميزان قابل توجهي در اين گياه وجود دارد و در سال هاي اخير آن را به طريقه مصنوعي نيز تهيه مي كنند كه در بعضي از داروها نظير داروهاي پسوريازيس (نوعي بيماري پوستي) مصرف مي شود.
يكي از خواصي كه از نظر علمي براي اين گياه اثبات شده است صفرا آوري آن است، به همين دليل آن را از زمان قديم براي رفع مشكلات صفراوي مصرف مي كرده اند. البته آلكالوئيد پروتوپين آن مي تواند در مواردي باعث كاهش صفرا شود. بهترين زمان برداشت گياه در فصل بهار و بعد از زمان گل دهي است كه گياه به طور كامل رشد كرده است.
با توجه به اين كه گياه در همه مناطق به طور همزمان رشد نمي كند لذا نمي توان زمان كاملاً مشخصي را جهت جمع آوري آن ذكر كرد. در ايران فرآورده صنعتي از اين گياه وجود ندارد، ولي در بعضي از كشورها محصولاتي به شكل قطره از عصاره اين گياه به صورت منفرد و يا مخلوط با گياهان ديگر تهيه شده است.
